Het wordt tijd om uit de doeken te doen waarom de herbestemming van de Andreaskerk in Melick niet vlot.

Dorpsblad De Heraut werpt zich op als spreekbuis van het kerkbestuur door in elke berichtgeving steevast te vermelden dat de verbouwing van de Melickse Andreaskerk doorgaat, mèt alle geplande appartementen in de kerktoren.

Maar dit kan gewoon niet waar zijn.

Want wie het advies van de Rijksdienst Cultureel Erfgoed heeft gelezen, weet dat de torenklok van Melick in de kerktoren moet blijven en dat de klok van de Rijksdienst zelfs moet blijven luiden.

Waarom heeft de projectontwikkelaar het kerkbestuur dan een bij voorbaat falend ontwerp in de maag gesplitst? Een grondige verbouwing van een beschermd Rijksmonument met 3 appartementen in de kerktoren, een ontwerp dat nooit door een vergunningsfase gaat komen. Waarom heeft het kerkbestuur zelf niet even vooraf in het register gekeken voordat de projectontwikkelaar werd ingevlogen? Iedereen kan zien of een gebouw een Rijksmonument is, door in het online Rijksmonumentenregister te kijken. Daar hoef je geen jurist, architect of kunsthistoricus voor te zijn.

De enige die aan een inadequaat ontwerp verdient, is de ontwerper en de projectontwikkelaar. Diezelfde projectontwikkelaar beweert nu dat de aankoopprijs omlaag moet. (Bron: De Heraut 5-6-2025). Het falende ontwerp wordt dus gebruikt als wisselgeld in de onderhandeling. Goed gespeeld.

Voor de dorpskern van Melick is het een slag dat een kerk kiest voor het geld en niet het gemeenschaps belang. Kennelijk kun je als parochie, wèl eeuwenlang profiteren van de bijdrages van een hele gemeenschap, maar als het tijd is om te stoppen, kan het gemeenschapsgeld van het vastgoed via kerkenfusies weer doorgesluisd worden naar instanties buiten de Melickse parochie. Het lijkt erop dat een parochie wordt leeggetrokken als een kolonie.

Als de kerk zo vol is van haar gedachtengoed en principes, zou het de parochie gedachte onderstrepen als de herbestemming een openbaar gemeenschaps belang is, en wat appartementen voor de elite die het eerst komt en eerst maalt. Dat is een herbestemming die onomkeerbaar is.

Maar ook de Gemeente Roerdalen treft blaam: “het klein geluk” en de vitale dorpskernen bereik je niet met een kenmerkend Rijksmonument in de dorpskern zonder gemeenschapsfuncties.